ยกระดับจาก “อัตโนมัติ” สู่ “อัจฉริยะ”

อุตสาหกรรมยุคมีการใช้ระบบอัตโนมัติ และหุ่นยนต์ เพื่อช่วยเพิ่มประสิทธิภาพด้านความเร็ว ในการผลิต ทำ ให้ต้นทุนในการผลิตต่ำลง ราคาสินค้าถูกลง แต่ยังคงมีปัญหาในเรื่องปริมาณสินค้า ที่ผลิตออกมามากเกินความต้องการของตลาด และ โรงงานไม่อาจจะผลิตจำนวนน้อยได้

ทั้งระบบอัตโนมัติและหุ่นยนต์รับข้อมูลหรือ คำสั่งในการผลิตได้ทางเดียว แต่เมื่อติดตั้งเซ็นเซอร์ ทำให้ระบบอัตโนมัติหรือหุ่นยนต์นั้นถูกยกระดับ มาเป็นระบบอัจฉริยะ สามารถรับ-ส่งข้อมูล และ ประมวลผลได้ด้วยตัวเอง เรียกว่าสื่อสารได้สองทาง นอกจากจะสื่อสารกันได้เอง ก็ยังสื่อสารกับคน และ กับระบบการผลิตได้ด้วย

ตัวอย่างหุ่นยนต์อัตโนมัติ Kuka ของบริษัท Kuka Robotics สามารถโต้ตอบกับหุ่นยนต์ตัวอื่นได้ รวมทั้งสามารถปรับเปลี่ยนการทำงานให้เปลี่ยนไป ตามไลน์การผลิต หรือ หุ่นยนต์Umiของบริษัท สามารถประกอบชิ้นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์เคียงข้างกับมนุษย์ เพราะมีเซ็นเซอร์และหน่วยควบคุมระดับสูง เช่น ระบบคอมพิวเตอร์วิทัศน์ (computer vision) ทำ ให้มันสามารถจดจำ ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ได้ อย่างแม่นยำ สามารถป้องกันการปะทะกับคนหรือ สิ่งของทำ ให้การทำงานมีความปลอดภัยสูง

เป้าหมายของระบบผลิตอัจฉริยะที่สมบูรณ์แบบ คือ ให้ทุกหน่วยของการผลิตมีความเป็น “อัจฉริยะ” ไม่ว่าจะเป็นหน่วยผลิตชิ้นส่วน หน่วยประกอบ และ หน่วยวัดหรือทดสอบต่างๆ รวมถึงหน่วยควบคุม การใช้พลังงานในการผลิต แต่การเปลี่ยนแปลงทุก หน่วยพร้อมๆ กันเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก ดังนั้น การเปลี่ยนแปลงเพื่อเข้าสู่ระบบการผลิตอัจฉริยะ จึงมีการพัฒนาและเปลี่ยนแปลงไปทีละส่วนหรือ ทีละหน่วยในระบบการผลิต